OCP 106 : 25 juni 2003

Dhr Duchatelet opent de vergadering.1. Stakingsaanzegging VSOA Politiezone 5340 (Brussel West)
De aanzegging gaat over het niet correct toepassen van de baremische verhogingen voor sommige leden van het middenkader, meer in het bijzonder de mensen M1 die de vorming OGP willen volgen om M2 te worden. Wanneer ze uit de school komen met het brevet en geen ongunstige evaluatie hebben (GPI 11), worden ze M2. Er is geen stage aan verbonden zoals de zone oplegt. We willen dat de overheid de statutaire bepalingen zou naleven.
De lokale overheid engageert zich om de stages af te lassen en een evaluatie volgens de GPI 11 te doen op het moment dat de opleiding beëindigd is.
We trekken onze aanzegging in.

2. Stakingsaanzegging gemeenschappelijk Politiezone Rupel.
Dit punt is gemeenschappelijk front ingediend en handelt over het straal negeren van de syndicaten. De lokale overheid weigert te overleggen met de syndicaten (laatste BOC reeds zeven maanden geleden). Het syndicaal statuut wordt door de lokale overheid in twijfel getrokken. We dringen ook aan op het opstellen van een RIO dat dan effectief toegepast zou worden.
Ook de minimumnormen bij stakingen dienen vastgelegd te worden. De overheid weigert dit pertinent.
De lokale overheid vindt de problemen fel overtrokken. Ze engageren zich om minimum om de drie maanden (verlofperiode uitgesloten) een BOC te organiseren en indien het nodig is, kunnen dit er meer zijn.
Wij vragen gewoonweg dat de wettelijke reglementeringen nageleefd zouden worden en willen dit als engagement in een ontwerp van protocol gegoten zien. We zouden binnen de veertien dagen een BOC willen met hierin de bepaling van het RIO en de minimumnormen bij staking. Voor ons zou dit een nieuwe start kunnen zijn.
De lokale overheid engageert zich voor op 8 juli een BOC te organiseren met hierop de punten van het BOC van juni, dat niet is kunnen doorgaan, en het RIO.
We willen in het protocol zien dat we op een gestructureerde wijze zullen samenwerken. De lokale overheid kan hiermee akkoord gaan.
De stakingsaanzegging wordt ingetrokken.

3. Omzendbrief GPI 37 omtrent de sportbeoefening binnen de politiediensten
Deze werd nog niet formeel afgesloten. We zouden nog enkele wijzigingen wensen aan te brengen daar de begintekst veel verder gaat als degene die nu op tafel ligt. We kunnen deze overmaken aan de overheid en aan de andere vakbonden. Chris Van Belleghem gaat dit doen.
Iedereen is akkoord over deze handelswijze.

4. Problematiek ex-militairen die hebben gekozen voor het Calog statuut : behoud van de verworven leeftijd van de oppensioenstelling op vraag
In principe mogen zij op pensioen gaan op 56 jaar. Nu zijn er leden die hun pensioen aangevraagd hebben en dit werd hun geweigerd. Het is een kwestie van interpretatie van de tekst. De overheid zal contact opnemen met de registratie der pensioenen om de zaak te regelen. M. De Mesmaeker heeft vastgesteld dat de administratie zich vergist. Er zal een vergadering komen met de top van de administratie der pensioen waar de zaken zonder uitstel uitgeklaard zullen worden..

5. Zaakschadevergoeding (art 53 WPA) en rechtshulp (art 52 tweede lid WPA) : toelichting door de overheid
M. De Mesmaeker informeert ons over het volgende :
• Inzake zaakschade :dossiers ingediend door politieagenten voor schadeloosstelling van beschadigde/vernietigde stukken in dienst worden vaak afgesloten door de betaling van de geschatte waarde door de overheid. De invoering van de notie uitrusting ten laste van de werkgever heeft een direct gevolg : de verhoging van het puntenquota met de restwaarde van het uitrustingsstuk. Dit richt zich ook tot de lokale politiekorpsen. Een verduidelijkende nota zal ter hunner attentie verstuurd worden. Het VSOA bijgestaan door het NSPV onderstreept de leemte ten, opzichte van persoonlijke uitrustingsstukken zoals brillen, horloges,…voor dewelke er geen vergoeding of een plafond voorzien is door de lokale overheden. De overheid engageert zich om dit in de nota te verwerken
• Inzake rechtsbijstand : er is een nieuw gegeven. Er is immers de GPI 36 die de vergoedingen inzake slachtoffers van arbeidsongevallen (vooral inzake nachturen ) regelt en zodoende de juridische leegte opvult. Er zal in de toekomst bijna geen financieel verlies meer zijn.. Er blijft echter nog de mogelijkheid tot morele schade. Er zal echter een minimale drempel van 2 afwezigheiddagen bestaan voor het toekennen van een bijstand (buiten bijzondere omstandigheden). Het NSPV reageert om verschillende redenen negatief op dit. Het VSOA kan hier gedeeltelijk inkomen en gaat nog verder in deze logica met het voorstel tot herschrijving van Art 52 door het weglaten van de verplichting dat iemand vrij dienst geweest moet zijn. De voorzitter van het OCP is niet tegen het idee om de uitsluitingscriteria van art 52 te veranderen om zo een andere en minder mathematische regeling uit te werken. Dit zal het voorwerp uitmaken van een nieuw voorstel.

6. OKB houdende de tenlastenlegging en de betaling van de kosten, vergoedingen en de renten inzake arbeidsongevallen en beroepsziekten overkomen door personeelsleden van de geïntegreerde politie
Dit is goed nieuws omdat het de uitbetaling van de renten mogelijk maakt.
Het VSOA maakt haar bemerkingen over en vraagt een soepelere toepassing van de Art 4 en 5. De overheid antwoord dat het wenselijk is dat er een beperking inzake de terugbetaling van protheses door het voorafgaandelijk voorleggen van een bestek opgemaakt door de prothesemaker zou komen. De overheid antwoordt dat een tegen expertise niet nodig is omdat er steeds een alternatief wordt voorgesteld. De zaken worden altijd in onderling akkoord geregeld.
Het NSPV vraagt of men op het vlak van terugbetalingen de beroepsziektes gelijk dient te stellen met de arbeidsongevallen. Er volgt een genuanceerd antwoord : er bestaan twee lijsten (een gesloten lijst voor de ziekten waar er geen problemen zijn en een open lijst om de Gerechtelijke Geneeskundige Dienst de gelijkstelling moet erkennen van de ziekten die dan opgenomen worden in de gesloten lijst). Het CCOD stelt zich vragen bij vier belangrijke woorden in artikel 11 in die zin dat niets voorzien is inzake de verplichting tot herneming van het werk indien de GGD beslist tot volledige geschiktheid. De overheid verdedigt de inhoud van het artikel dat onveranderd blijft. Het CCOD klaagt over de toegepaste procedure over de manier waarop de tekst ons voorgelegd wordt en vit een beetje om uiteindelijk toch toe te geven.

7. KB houdende toekenning van een toelage aan de personeelsleden van het operationele kader en van het administratief en logistiek kader van de federale politie en van de korpsen van de lokale politie belast met informaticataken gedurende het jaar 2001.
Nog goed nieuws daar het gaat over het einde van een dossier dat reeds twee jaar oud is. De uitbetalingsdatum is nog onbekend maar de Voorzitter van het OCP wil snel een reglementering. De lokale overheden kunnen, als zij dit wensen, mee op de boot stappen.

8. Allerlei
De berichten van vanmorgen over meer blauw op straat verontrusten ons. We zijn niet tegen het principe maar we wensen hier volledige duidelijkheid te verkrijgen en zeker niet gaan bruuskeren.We kunnen niet akkoord gaan met gedwongen mutaties. Er zijn mensen die (zonder te denigreren) niet meer geschikt zijn om naar de DAR te gaan. Er is een ontwerpnota voor de leden van DPMS die zegt dat degene die geen vijf jaar meer moeten doen, zich niet ongerust dienen te maken, maar de zullen ofwel naar een operationele eenheid ofwel naar een Calog functie dienen te gaan.
De overheid dient te beseffen dat iemand die twintig jaar “uit het vak” is, niet zomaar terug erin gedropt kan worden zonder degelijke begeleidingsmaatregelen.
DGP was niet op de hoogte van de plannen van de regering en heeft reeds zijn bezorgdheid geuit. DGP zal deze week nog aan de betrokken personeelsleden een bericht sturen met een voorstel om een herplaatsing naar een dienst van de federale politie waar een plaats vrij is.
We willen ook dat de lokale hierin gaat meespelen. We willen niet dat met deze operatie begonnen wordt, zonder dat hieromtrent onderhandelingen gevoerd zijn. Degene die vrijwillig willen vertrekken, kunnen dit uiteraard.
DGP ziet dit in drie stappen: natuurlijke afvloeiingen, vrijwillige mutatie met begeleidingsmaatregelen en ten laatste gedwongen herplaatsingen.